Hocam, ben annem ve babamdan yeterince sevgi görmedim. Bu yüzden ben de onlara sevgimi gösteremediğimi düşünüyorum. Annem ve babam beş vakit namazını kılan insanlar. Küçüklükten beri benim maddi ihtiyaçlarımı karşılayan bir anne ve babam var fakat ben bir kere bile olsun anne ve babamın beni bağırlarına bastıklarını, yavrum diyerek sevgi gösterisinde bulunduklarını hatırlamıyorum. Bu da benim onlara karşı davranışlarımın soğuk olmasına sebep oluyor, ben de onlara sevgimi gösteremiyorum, bu bana çok zor geliyor. Babam bana karşı hiç incitici olmadı, annem ise gündelik olaylarda bir kusurumu görse hemen bana bağırır. Örnek olarak abdest aldığımda suyu çok fazla açıyorsun diye çok aşırı tepki verir, belki on defa aynı konu üzerinde aynı şeyi söyler. Su içtiğimde yere bir kaç damla su damlasın o meseleyi o kadar uzatıyor ki ben de bu sefer ona bağırıyorum, sonra pişman olsam da ama ona bunu belli etmiyorum, dediğim gibi onlara sevgimi gösteremiyorum, bunun sebebinin onların bana sevgilerini açık bir şekilde göstermemeleri olduğunu düşünüyorum, bu yüzden onlara içimden kızıyorum. Acaba bana adeten mi anne babalık yaptılar bu zamana kadar beni sevmiyorlar mı diye düşünüyorum. Anne ve baba çocuklarına sevgilerini göstermeseler ve belirttiğim gibi maddi ihtiyaçlarını görseler bu durumda çocuğun anne ve babasına karşı tutumları nasıl olmalı, onların haklarını nasıl ödemiş oluruz, ben onlara sevgi gösterisinde bulunmalı mıyım(bu bana çok zor geliyor)? Bana önemsiz bir konuda çok tepki vererek kızdıklarında benim onlara karşılık vermem günah mı? Onlara sevgi gösterisinde bulunmadan aynı onların yaptığı gibi soğuk bir şekilde ama onlara bağırıp çağırmadan muamele yapmakla onlara karşı evlatlık görevlerimi yerine getirmiş olur muyum?
Selamünaleyküm. Sen, sana düşeni yap. Kazanan sen ol, kaybeden onlar olsun. Hazır kazanabileceğin bir yarışı kaybetme sakın. İçinde gömülü sıkıntıların dursan ama dış görünüşte sen nezaketini, edep ve vazifelerini ihmal etme. Kazanmaya bak.