Ben bir kamu kuruluşunda çalışıyorum. Ama içten içe, bu bir vesvese midir kuruntu mudur, işten ayrılmak istiyorum. Bunun nedeni çalışma koşulları değil, bu düşünceler beni yiyip bitiriyor huzur bırakmıyor, kapalı bir bayanım ama sohbetlerinizde anlattığınız gibi dış kıyafetimle iş yerinde oturamıyorum veya oturmuyorum. Başörtüm belime kadar sarkmıyor, namazımı gizli saklı kılıyorum, bir taraftan çocuklarım, onların geleceği diyorum. Çocuğumu özel okula gönderebiliyorum çalışmazsam bu mümkün değil, bir taraftan üç yaşında bir çocuğum var ona da annem bakıyor. Ben sabah gidip akşam geliyorum, dediğiniz gibi evle fazla alakam olmuyor. O an ne lazımsa o yapılıyor ev konusunda, evde otursam düşünüyorum nasıl olur, eşime, çocuklarıma çalışarak mı ev de oturarak mı daha faydalı olabilirim? Hocam, kafamda tüm bu zıt düşünceler savaş verirken bende ne huzur bırakıyor ne istek, lütfen beni aydınlatın.
Selamünaleyküm. İki kalpli insan olmanız mümkün değildir. Tek kalbin kaldırabildiği kadarının altına girin. Orijinal olanı tercih etmelisiniz. Bayan için orijinal olan anneliktir. En mübarek yeri evdir. Aç ve açıkta değilseniz evinize dönün. Yavrunuzu bağrınıza basın. Annelik her zaman en değerlidir. İş ise emekliliğe kadar iştir sonrası ise boşluktur. Anneliğin ucu ise cennettir.