Esselamualeyküm. Hocam, liseyi öğretmen lisesinde okuduktan sonra memurluk yapmayı istemediğimden dolayı eğitim fakültelerine puanım yettiği halde işletme fakültesinde okudum. Rızkın onda dokuzunun ticarette ve cesarette olduğuna inancımızdan dolayı bu yola giriştik, halbuki günümüz koşullarında az sermaye ile krediye, bankaya bulaşmadan kredi kartı vs. kullanmadan ve kullandırtmadan ticaret çok zordu. Babam ticaretle uğraşmasına rağmen oraya da sıcak bakmadım ve Kpss ile devlette işletmecilerin atandığı müfettişlik denetmenlik uzmanlık sınavlarına hazırlandım. Malum, herkese çalıştığının karşılığı vardır ve arpa eken buğday biçmeyecektir. Ancak ne hikmetse ders çalışmama rağmen 2 yıldır hiçbir sınavı da kazanamadım. Şu an ders çalışma istediğim de kalmadı hiç. Yaş 25 oldu, askerlik duruyor. Herkes kendine kız arkadaş bulurken biz delikanlılık yapıp temiz kalmak için o yollara da başvurmadık. Şu an her kapı kapalı görünüyor, ne işimiz geldi ne eşimiz ne de hayatta yaşama sevincimiz kaldı. Keşke demeye başlayıp şeytana oyuncak olmaya başladık ki bu da asıl imtihanı kaybettiğimizin bir göstergesi galiba…Sorum şudur; Zahmetten sonra rahmet haktır ama bu ne zaman hocam? Diyorsunuz ya; İşi vaktinden çok olanlar diye, biz vakti işinden çok olanlar ne zaman işe yaramaya başlayacağız acaba? Sabır zormuş..
Aleykümselam.Tek bir dalda takılıp kalmaya gerek yoktur, farklı branşları denemelisiniz. Ticareti deneyin, farklı bir şehirde iş arayın. İmtihan kazanmamış olmak ölmek değildir. Durduğunuz yerde de size bulutlar altın damlatmayacaktır. O zamanlar istişare etmeyi ihmal etmişsiniz bari şimdi istişare edin, yakınlarınıza danışın.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.