Selamünaleyküm kıymetli, değerli mübarek hocam. Sizi gerçekten çok seviyorum. Bizleri şu ahir zamanda mübarek bilgileriniz ve içtenliğinizle geri çevirmiyor bir sürü soru ve sorunlarımıza cevap vererek hayır dualarımızı alıyorsunuz. Benim sorum annem hakkında. Hem değerli vaktinizi fazla almadan hem de özetleyerekten sorumu soruyorum. Benim annem ve babam ben 2 yaşındayken ve ablam da 5 yaşındayken ayrılmışlar. Annemi hiç tanımadım fakat aynı şehirde yaşadığımızı biliyorum. Annem başka bir kişi ile evlenmiş ve şu an bir ailesi ve o kişiden başka başka çocukları olduğunu biliyorum. Ben babamla yaşadım şu yaşıma kadar babam ise şu anki üvey annemle evli. Öz annem beni ve yine öz ablamı hiç arayıp sormadı. Baba tarafının kestirip atmaları ve bizi görüştürmeye asla teşvik etmemeleri yüzünden de ben bu yaşıma kadar annemi hiç görmeyi düşünmedim. Annemi hiç tanımıyorum yolda görsem bilemem. Ve şu günlerde içimde bir vicdan azabı katmerlenmeye başladı. Diyor ki vicdanım sen nasıl Müslümansın? İnsan annesini arayıp bulmaz mı helallik istemez mi? … gibi gibi… Ne yapacağımı bilemiyorum. Bir tarafta içimde bir kırgınlık (arayıp sorulmadığım için) bir tarafta kızgınlık bir tarafta da katmerlenen vicdan azabı. Lütfen hocam gerçekten şu an sağlıklı düşünemiyorum bana bir yol gösterin. Diyin ki şunu yap, bunu yap. Gerçekten şu an evliyim ve hanımıma bile bu konuyu açamıyorum içimde öyle bi eziklik var. Siz ki benim için gerçekten büyük bir velinimetsiniz, Allah rızası için bir yol deyin bana ben ne yapayım? Selam ve Dua ile muhterem hocam. Mübarek ellerinizden öpüyorum. Saygılar.
Selamünaleyküm. Vicdanınız doğru söylüyor. Annenizi bulun. Elini, ayağını öpün. Emrinde olduğunuz söyleyin. Sizi teperse uzak durun. Kabul ederse şükredin. Bir emri olup olmadığını sorun. Emrettiğini yerine getirin. Cennete doğru yürümüş olursunuz.