Hilye-i Şerîf ve Şemail-i Şerîf

 Ahir zaman Peygamberi ( S.A.V ) Hazretleri Peygamberimiz MUHAMMED MUSTAFA ( S.A.V ) dünyadan ahirete nakledilirken ahir zaman cenapları Hz.EBU BEKİR , Hz. ÖMER , Hz. OSMAN Hz. ALİ ecmain tarafından ağlaşıyorlardı. Sen gidersen Cemalini bir daha göremiyeceğiz. Bizim halimiz nice olur , YA RESULALLAH DEDİLER. Bu sırada Hz. FATIMA anamız içeri girip , halimiz nice olur deyip , RESULALLAH’IN boynuna sarılıp çok ağladı… O vakit RESULALLAH bu sözleri söyledi : ” EY KIZIM FATIMA , SEVGİLİ ESHAPLARIM , GAMYEMEYİN , VÜCUDUMUN RESMİNİ SİZE YAZDIRAYIM , ona HİLYE-İ ŞERİFE denir… Beni anarsanız. Beni görmek isterseniz . O vakit okuyun , yüzünüze sürünüz . Hemen Beni Görmüş Gibi OLursunuz dedi. Onlarda sevindiler.. Sonra Hz. ALİ’ den yana yüzünü cevirip ya ALİ benim ” HİLYE-İ ŞERİFİMİ” yaz. Benden sonra gelen Ümmetime söyle,Benim Ümmetimeden Benim ” HİLYE-İ ŞERİFİMİ” kim yazdırıp okursa ve okutan ve dinleyenler; Beni görmüş gibi olurlar.Ben onlardan razı olurum. Okuma bilmezse , her sabah yüzüne sürerse, Cehennem onlara haram olur; SIRAT’I yıldırım gibi geçerler. Cennete Benim ile beraber girer. ” HİLYE-İ ŞERİFİM” her hangi bir evde olursa , o eve haram , şeytan , cinni giremez. Ona sihir bazlık edemezler . O evde HALİLİBRAHİM bereketi olur . Gam ve Tasa görmezler… Benim ” HİLYE-İ ŞERİFİMİ” okuyan Cehennem azabından haberdar olur ve cümle belalardan kurtulur… ” EY BENİM ÜMMETİM ! sakın ” HİLYE-İ ŞERİFİMİ” kafirlere göstermeyin , onlara ” HİLYE-İ ŞERİFİMİ” okumayın ki Benden Şefaat istemesiler. buyurdu. PEYGAMBER EFENDİMİZİN HİLYE-İ ŞERİFLER.Hilye-i ŞerîfHz. Ali (ra)’nin, Peygamber Efendimizin beden ve ahlak güzelliğini, davranış mükemmelliğini,insanların ona duyduğu sevgi ve hürmeti anlattığı hilye-i şerif.Aşağıdaki satırlar, gerçek sevgilerin cazibe merkezi, yüreklerin en hassas süveydalara açılan kapısını ve Sevgililer Sevgilisi’nin ruh ve beden yapısını anlatır ki Hakanî Mehmed Bey tarafından yazılan Hilye-i Saadet adlı kitaba göre düzenlenmiştir.Saçı fazla uzun olmazdı ve tam kıvırcık denilmeyecek derecede dalgalı idi. Saçını ortadan ayırır ve dört bölük halinde; ikisini omuzlarına, ikisini de kulaklarına doğru bırakırdı. Bazen kulaklarını açıkta bıraktığı da olurdu. Bu saçlar, misk gibi siyah renkli ve güzel kokulu idi.Her iki mânâda alnı açıktı. Bu alın genişçe ve buğday renkli idi. Ancak ortasında daima bir nur parlardı. Yüzü değirmi idi. Ona dikkatle bakılamazdı. Parlak bir çehresi vardı. Ayın on dördü gibi parlardı. Dolgun veya şişman olmadığı gibi kuru ve zayıf bir yüz de değildi. Yanakları ne etli ne de çöküktü. Yüzünün aklığı içinde yanaklarının kırmızısı gâlip idi. Terlediği zaman üzerine çiğ tâneleri kondurmuş gülü andırırdı. Öfkesi ve memnûniyeti, yüzünden anlaşılabilirdi. Uzun, ince ve hilâl kaşlı idi. Kaşlarının ucunda kıvrım vardı. İki kaşı arasında tüy yok idi ve bembeyaz görünürdü.Kirpikleri siyah ve uzun idi.Gözünde ezelden bir sürme mevcuttu. Beyazı katı beyaz; karası kapkara idi. Gözleri geceleyin de gündüz gibi görürdü. İlahî aşkın eseri bazen gözlerinde kızarıklık oluştururdu. Baktığı zaman karşısındaki kişi nazarına dayanamaz ve gözlerine dikkatle bakamazdı.Burnu mütenasip idi. İki kaşına yakın olan kısmı bir parça yüksekçe idi. Koku almakta çok hassastı.Ağzı ne çok büyük; ne de çok küçük idi.Dişleri aralıklı olup üst üste değildi. İnci gibi bembeyazdı. Konuşurken ön dişleri arasından bir nur çıkar gibi görünürdü. Güldüğü zaman dişleri dolu taneleri gibi parlardı.Gülüşü tebessümden ibaretti. Kahkaha ile gülmekten hayâ ederdi. Eğer kahkaha ile gülecek olsa Arş-ı Âlâ titrerdi. Bu sebeple ömrü boyunca hiç kahkaha ile gülmedi.Çenesi yuvarlak idi.Sakalı sık ve siyah idi. Ömrü boyunca sakalında yalnızca 17 kılı ağarmıştı. Her yeri aynı uzunlukta kesilirdi.Boynu ve gerdanı bembeyaz idi. Bu boyun, ne uzun; ne kısaydı. Gerdanı çok güzel görünüşlüydü.Pazuları etli ve beyaz idi.Omuzları genişti. Üzerinde tek tük kıllar mevcut idi. Nübüvvet mührü onun iki kürek kemiği arasında ve sağ omzuna yakın bir yerde bulunuyordu. Bu mühür, siyaha çalan sarı renkte olup çeyrek altın büyüklüğünde bir ben idi. Üzerinde dik duran siyah kıllar var idi.Beden olarak ince yapılıydı. Vücut yapısının bir benzeri daha yaratılmamıştır. Giyecek olarak en çok beyaz; sonra yeşil rengi tercih ederdi. Yazın ince atlas kumaş; kısın yün giyerdi. Elbisesi asla gösterişli olmazdı. Ömrü boyunca aynı anda iki elbiseye birden sahip olmadı.Bir yere yöneldiği zaman bedeniyle birlikte döner, asla başını çevirerek bakmazdı. Başını çevirip bakmak insanı hayasız eylediği için onun bu tavrı ümmetine sünnet olmuştur.Vücudundaki kemikler irice ve muntazam idi.Pazusu koluyla; uylukları da ayaklarıyla şekilce birbirine uygun idi. Kuru yâhut ince olmayıp dolgun idiler. Her azası birbirinden güzel idi. El ve ayak ayaları genişçe idi. El parmakları uygunluk içindeydi.Göğsü ve karnı birbirine uygun ve aynı düzgünlükte idi. Göbeği yuvarlaktı. Göğsünden göbeğine kadar bir çizgi hâlinde kıllar uzanırdı.Orta boylu sayılırdı. Göze çarpacak kadar kısa; dikkat çekecek kadar da uzun değildi. Orta boylu olmasına rağmen kendisinden uzun birinin yanında el ayası kadar uzun görünürdü. O kişi yanından ayrılınca yine orta boylu gösterirdi. Boyu selvi misâli düzgün idi. Bedeninde kıl yok idi. Teni gül gibi kokardı ve yaşı ilerledikçe âdetâ tazelenirdi. Ne zayıf; ne de etli ve göbekli idi. Her bir parmağı kalem gibi düzgün idi.Yürürken hızlı yürürdü. O kadar ki ayakları altında yeryüzü dürülüyormuş gibi olurdu. Yürürken ona yetişebilmek zor idi. Hayasından yokuş iner gibi önüne eğik olarak yürür ve etrafına bakınmazdı.Yolda birdenbire karşısına çıkıveren kişi ondan heybet duyar ve aciz kalırdı.Konuştuğu kişiye güzel kokusu siner ve birkaç gün çıkmazdı. Bir çocuğun başını okşasa birçok günler çocuğun kokusundan, ona Peygamberimiz’in dokunduğu bilinirdi. O çocuk, diğer akranları arasında daima fark edilirdi. Konuştuğu her kişi sözlerindeki güzellik ve tatlılık ile onun kulu kölesi olmaya hazır olurdu. Etkili konuşması ile müşrikler Müslümanlığı seçerdi. Sözlerinde ruha ferahlık veren bir edâ var idi. Asla dedikodu ve malayâni konuşmazdı.Yaratılış ve huyca ne o tam olarak kimseye benzer; ne de kimse ona benzeyebilirdi. Bir hadîs-i şerîfte; “Ben en fazla babam Hz. Âdem’e benzerim; peygamberler içinde bana en çok bezeyen de atam Hz. İbrahim’dir.” buyurmuştur.[1]Şemail-i ŞerifŞemâili Şerif (Efendimizin Dış Görünüşü. Allah Rasulü’nün manzum resmi; salât O’na,selâm O’na)Ne uzun ne kısa kararında boySoyu İbrahim’den, ne asil bir soySaçları hoş, siyah, dalgalı bir koyKemâlini giydir beni benden soyVarlığın ma’şuku cemâlin gösterBu kul varlığından soyunmak isterGüneş pervanesi o güzel yüzünNûrundan ışığı vardır gündüzünSolmaz bir gül rengin ne kış, ne güzünTecellî ediyor yüzünde özünHasretim, yanarım yüzünü gösterKölen bu devletle avunmak isterSimsiyah gözlerin âhu misalinDaim Hakk’a bakar, her an visalinBeyazı ölçüsü gözde kemâlinKaşların sûreti gökte hilâlinRâzıyım rüyada yüzünü gösterÂşık ma’şukuna can sunmak isterOmuzlar yapılı düzgün el ayakBoynu güzel, düzgün, gümüşten berrakGöğsünden inen kıl zarif bir yaprakBenden mutlu sana sarılan toprakAzatlık istemem cemâlin gösterElim ellerine dokunmak isterBir tutam sakalın birkaçı beyazGöbeksiz vücûdun serin kış ve yazCanımı yoluna kurban etsem azDostlar defterine köleni de yazAçıver kapını yüzünü gösterGönül hasretinden yakınmak isterDuyular mükemmel, dişleri inciKokusuna tutkun yaşlısı genciYürürken koşmadan olur birinciKapına gelmiş bir garip dilenciAçıver ne olur yüzünü gösterGarip ayağına kapanmak isterYukardan aşağı heybetle inişYürüyüşünde var hep bu görünüşAdetin baktığın tarafa dönüşBize nasip olsun hayırlı bir düşKerem et ne olur yüzünü gösterKim böyle bir düşten uyanmak isterNübüvvet mührünün sırtında yeriMühürlemiş Rabbim eşsiz değeriGörmesinde eşit ön ile geriİpek mi, hayat mı, bu nasıl deriBir dokunabilsem, yüzünü gösterKölen seyre dalıp bir kanmak isterSeni ilk görenler korku çekermişSonradan alışır hemen severmişBenzerini asla görmedim dermişErenler yolundan giderek ermişBenzeri bulunmaz yüzünü gösterGönüller nûrunla yıkanmak isterPeygamber mümine kendinden yakınBu büyük bir lutfu Cenâb-ı Hakk’ınEşleri annemiz, unutma sakınEhl-i Beyt’e karşı edebi takınSevgilim, Efendim yüzünü gösterRûh onun rengiyle boyanmak isterZâtının nûrundan vermiş sana canHılkate rûhunla başlamış RahmanYusuf’ta yok sende olan hüsnüânAhlâkındır senin mûcize Kur’anAlemlere rahmet cemâlin gösterKölen rahmetine sığınmak isterÜmmetin üstüne titreyen sensinMüjdeci, uyaran, gel diyen sensinKulunu Allah’a sevdiren sensinGeceyi gündüze çeviren sensinEy Hakk’ın şahidi yüzünü gösterKul şehâdetinle tanınmak isterAllah’ı, cenneti umanlar içinEn güzel örneksin uyanlar içinKalbini zikirle yuyanlar içinHakk’ın yeminini duyanlar içinEy en güzel örnek yüzünü gösterFakir bu zîneti takınmak isterHakk’ın halîlisin, habîbi sensinGönüllerin eşsiz tabîbi sensinEn güzel hutbenin hatîbi sensinÜmmetin en büyük nasîbi sensinAşkımın Leylâsı yüzünü gösterMecnun seni gözden sakınmak isterEn güzel, en üstün ahlâk senindirCömertlikte kemâl elhak senindirŞefâatte en son durak senindirMi’rac senin, Refref, Burak senindirSen gördün, bize de cemâlin gösterPervane şem’ine hep yanmak ister [2]ALINTI…