Sehl İbni Sa’d radıyallahu anh şöyle diyor:
Birgün Resul-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem’in bulunduğu yerden bir adam geçti. Allah’ın elçisi yanında oturana, “Şu adam hakkında ne dersin?” diye sordu. O da, “Bu adam, toplumun ileri gelen hatırlı bir kişidir. Vallahi o bir kızla evlenmek istese istegi yerine getirilir; birine aracılık etse ricası kabul edilir; konuşmaya kalksa, sözü dinlenir” diye cevap verdi. Hz. Peygamber birşey söylemedi. Sonra oradan biri daha geçti. Resul-i Ekrem yine yanında oturana, “Ya bu adam hakkında ne dersin?” diye sordu. Bu defa o sahabi, “Ey Allah’ın elçisi! Bu adam fakir Müslümanlardan biridir. Bir kızla evlenmek istese, ona istediğ kız verilmez. Birine aracılık etse, ricası kabul edilmez. Konuşmaya kalksa, sözü dinlenmez” dedi. Bunun üzerine Resul-i Ekrem şöyle buyurdu: “Bu fakir adam var ya, öteki gibi bir dünya dolusu adamdam daha hayırlıdır.”
Yoruma kapalı.